نگاهی به بازی Risen 2: Dark Waters

اولین نسخه‌ بازی «برخاسته» یك عنوان نسبتا كوچك اما جاه‌طلبانه بود كه برخلاف خیلی از بازی‌‌های هم‌سبك خود كه تمركز اصلی‌شان را به بهبود و ارتقای شخصیت می‌گذارند، این بازی قهرمان را در یك دنیای فانتزی مملو از گنجینه، انتخاب و كارهای فراوان قرار می‌داد. به عبارت دیگر گشت‌و‌گذار، مكانیسم اصلی بازی به شمار می‌رفت. از بعضی جهات تلاش سازندگان قابل تقدیر بود، اما كنترل زمخت، تكیه‌ بیش از حد بر كمین‌كردن و متعادل نبودن كل بازی، بازی‌كننده‌ را خیلی زود از پای آن بلند می‌كرد. در «برخاسته 2: آب‌های تیره» كمین‌كردن‌ها و یك سری از ضعف‌ها همچنان باقی است، با این حال احتمال این كه بازی‌كننده‌ها این نسخه را تا انتها ادامه دهند بیشتر است. داستان بازی چند سال بعد از وقایع نسخه‌ اول اتفاق می‌افتد و همان دنیای پرخطر قدیمی ‌را در قاب تصویر قرار می‌دهد. قهرمان بی‌نام ما به «دنیای قدیم» بازمی‌گردد تا از طرف كلیسا ترویج‌دهنده‌ عقاید مذهبی باشد، آن هم در جزیره‌ای كه هیولاهای مختلف از عمق دریا بیرون آمده‌اند و در سراسر آن به چشم می‌خورند. جنگل‌های گرمسیری، قبایل بومی‌كهن و دزدهای دریایی جنایتكار مواردی است كه در این جزیره بیش از هر چیز باید با آنها دست و پنجه نرم كنید تا بلكه موفق شوید برای غلبه بر شیطان برخاسته از اعماق دریا راهی بیابید. «برخاسته 2: آب‌های تیره» در واقع یك عنوان نقش‌آفرینی اكشن سنتی است؛ به این معنی كه قلب آن با مكانیسم اكتشاف می‌تپد. شما در محیط جزیره ماموریت‌هایی مسخره و مبتذل از افرادی لاابالی دریافت می‌كنید كه انجام دادن یا ندادن آنها بر روند ماموریت‌های اصلی تقریبا بی‌تاثیر است. متاسفانه همانند نسخه‌ قبلی حركت در جزیره و كنترل بازی با ضعف همراه بوده و برای ما كه سال‌ها به سیستم هدایت و حركت بازی‌های مدرن عادت كرده‌ایم و آن را دوست داریم، بیش از حد قدیمی‌ و از رده خارج شده به نظر می‌رسد. شخصیت اصلی برای این كه در جزیره گم نشود، از یك قطب‌نما بهره می‌برد، اما این وسیله خیلی كم به كار می‌آید و مدام مجبور می‌شوید به نقشه‌ كلی مراجعه كنید تا از موقعیت خود نسبت به نقطه‌ ماموریت بدرستی مطلع شوید. بعد از این كه در جزایر بازی به اندازه‌ كافی گشت زدید، نقاطی برای مسافرت سریع در دسترس قرار می‌گیرد؛ اما نحوه‌ قرارگیری بعضی از آنها كاملا اتفاقی بوده و به وضوح معلوم است كه در بعضی مناطق سازندگان كلا فراموش كرده‌اند باید یك كارهایی انجام بدهند. خوشبختانه جزایر به اندازه‌ كافی بزرگ نیست و بعد از این كه موفق به خریداری كشتی شدید می‌توانید با سرعت قابل قبولی بین آنها تردد كنید. بازی‌كننده با كشتن دشمنان، كشف مكان‌ها و انجام ماموریت‌ها امتیاز «افتخار» كسب می‌كند و با این امتیاز می‌تواند توانایی‌های جدید برای خود خریداری كند كه به عنوان مثال یكی از آنها دفاع او را در برابر حملات نزدیك افزایش می‌دهد، یا موردی دیگر كه قدرت ضربات وی را زیاد می‌كند. هرچه درجه‌ یك توانایی بالاتر رود، برای دستیابی به آن به افتخار بیشتری نیاز دارید در نتیجه باید پول بیشتری نیز هرینه كنید. به‌ دست آوردن طلا بسادگی سایر بازی‌های نقش‌آفرینی نیست و انتظار نداشته باشد كه از جیب دشمن‌ها طلا بریزد، بلكه باید با دریافت رشوه یا فروش اشیای قیمتی جیب خود را پر نگه دارید. به همین دلیل مدت نسبتا طولانی‌تری لازم است تا احساس كنید كاراكتر خود را به اندازه‌ كافی ارتقا داده‌اید. ناگفته نماند كه سیستم ارتقای توانایی‌ها جذابیت‌هایی هم دارد. مثلا اگر میزان حیله‌گر بودن كاراكتر زیاد باشد، او می‌تواند میمون‌ها را آموزش دهد تا برای او دزدی كنند، اما همان‌طور كه اشاره شد رسیدن به چنین مرحله‌ای در بازی، صبر و بردباری می‌طلبد. بزرگ‌ترین ضعف این نسخه از بازی، مرگ‌های بی‌ارزش و فراوان آن به شمار می‌رود؛ یعنی هیولاهای بسیاری هستند كه می‌توانند خیلی سریع‌تر و مرگبارتر از شما ضربه وارد كنند و حتی اگر قصد فرار از مهلكه را داشته باشید، بعضی از آنها با یك حمله‌ تمام‌كننده شما را به دیدار خزانه‌دار دوزخ می‌فرستند! حملات بیشتر دشمنان بسیار سریع است، حتی به شما فرصت نفس كشیدن هم نمی‌دهند. ساده بگویم اگر همزمان با چند دشمن رو‌به‌رو شوید، یكی از آنها چنان شما را به دیوار میخ می‌كند كه فرصت دفاع‌كردن و حتي فریاد كشیدن نداشته باشید. بقیه هم با خیال آسوده دور از دسترس شما می‌ایستند و حملات دوربرد خود مثل پرتاب آتش و از این قبیل را به سوی كاراكتر روانه می‌كنند! به همین دلیل شخصیت اصلی نسبت به بیشتر دشمنانی كه با آنها رو‌به‌رو می‌شود، عاجز و ناتوان است و بازی‌كننده اصلا دوست ندارد قهرمان بازی‌اش به گوشه‌ای بخزد و انگشت شستش را میك بزند! «برخاسته 2» بازی ستمگری است و با متعادل نبودن خود، اشك مخاطبش را در‌می‌آورد. اولین NPC كه در بازی می‌بینید شما را به دوئل فرا می‌خواند و حركاتی انجام می‌دهد كه كاراكتر به ساعت‌ها زمان نیاز دارد تا آنها را فرا بگیرد یا دشمنانی كه كوچك‌ترین رحم و مروتی سرشان نمی‌شود و مثل لاشخورهایی گرسنه انتظارتان را می‌كشند. در ضمن قبل، بعد و حتی میان مبارزات از ذخیره‌ بازی غافل نشوید. حال اگر چنان حوصله داشته باشید كه پای بازی بنشینید و كاراكتر خود را به نهایت ارتقا برسانید یا صاحب كشتی شخصی شوید، آن وقت تازه اوج لذت بازی است؛ زیرا می‌توانید برای كشتی خدمه استخدام كرده، به آنها امر و نهی كنید و حتی در ماموریت‌های روی خشكی یكی از آنها را همراه خود بیاورید. یكی از ویژگی‌های جدید این مجموعه، جادوی سیاه است كه بازی‌كننده‌های سرسخت برای دستیابی به آن حاضرند هر كاری انجام بدهند. می‌توان با این جادو كاراكتر را به شكل افراد مختلف درآورد و سوءاستفاده‌هایی نیز انجام داد! استفاده از این جادو در بعضی از مراحل داستان بسیار حیاتی است. به عنوان جمع‌بندی باید گفت «برخاسته 2: آب‌های تیره» بازی دشواری محسوب می‌شود، در عین حال كه لذت ارتقا یافتن كامل در آن غیرقابل توصیف است. گرافیك و جلوه‌های بصری آن با توجه به این كه به اندازه‌ كافی زمان بین 2 نسخه وجود داشته، پیشرفت چشمگیری نكرده است و تنها به لطف محیط جنگلی و جزایر گرمسیری است كه بازی زیباتر به نظر می‌رسد. با این كه سازندگان تلاش زیادی برای بهبود این بازی كرده‌اند، اما برای ورود به بازار رقابت هنوز راه زیادی باقی است.

مجید رحمانی